Droge Meeting Oudewater 2 April 2022

Vandaag 2 april vertrekken wij, Jaap en Adri van der Werff eigenaren van een Proficiat 1225 GL met de naam “Sadile”, naar Oudewater om daar voor het eerst een droge meeting van de Proficiat Owner Club bij te wonen.

Wanneer we even over half elf hotel/café Broeck aan de Broeckerstraat in Oudewater binnenstappen, zien we dat we zeker niet de eerste zijn. Een groep van 12 personen zit al heerlijk aan de koffie. We worden welkom geheten door de voorzitter Zephrie. Na ons voorgesteld te hebben aan alle aanwezigen, schuiven we aan bij Ad en Anneke Wortel.  Na het eerste kopje koffie worden we getrakteerd op een heerlijk stuk appelgebak, al dan niet met slagroom, en een tweede kopje koffie.

Intussen komt de stadsgids binnen die ons, zodra Jan en Betty  gearriveerd zijn, zal uitnodigen voor een stadswandeling. Omstreeks half twaalf  wagen we ons, ondanks de kou, naar buiten.  Sommige van ons zijn op de kou voorbereid, want uit de jaszakken worden er handschoenen en zelfs een muts getoverd.

De gids vertelt ons dat Oudewater een oude geschiedenis kent, die mogelijk teruggaat naar de achtste eeuw. Toen ontstond een kleine nederzetting op het schiereilandje tussen de Hollandsche IJssel en “het oude water”, de oude loop van de rivier de Lange Linschoten.
Rond 1265 verleende bisschop Hendrik van Utrecht Oudewater stadsrechten.

Oudewater werd in de 16e eeuw, op de Grote Kerk na, geheel platgebrand door Spaanse troepen, na een gruwelijke slachtpartij onder de bevolking, waarvan zo’n 300 mensen het overleefde, slechts tien procent van de toenmalige bevolking, Dit staat bekend als de Oudewaterse Moord. De geelbuiken, zoals de Oudewaternaren genoemd worden, herdenken nog jaarlijks op 8 augustus deze gruwelijke moordpartij.

Onderweg wordt er gestopt en de gids verteld iets van de plek waar we stil houden. Hij vertelt bij de Grote of St. Michaelskerk dat bij de bouw van deze kerk restanten van het eerste kerkje zijn gevonden. Een aantal stenen van dit oude kerkje zijn hergebruikt bij de bouw van de Grote kerk. De kerktoren is zeer bijzonder, want men heeft voor de kerktoren een vestingtoren gebruikt van een oude stadspoort. Het carillon telt 51 klokken die allen aan de buitenkant van de toren te zien zijn. Daarnaast is er nog één klokje dat uitsluitend geluid werd als er een vrouw was overleden, het zo geheten vrouwenklokje.

Onderweg zien we door het hele stadscentrum reproducties hangen van Gerard David, die in de 15^e eeuw geboren werd in Oudewater en carriere maakte in Belgie als een van de Vlaamse primitieve schilders.

Oudewater is ook bekend geworden door de opnames van de Swiebertje.  Het stadhuis is vaak terug te zien in de serie. Tegenover het stadhuis staat een borstbeeld van onze Swieber. Joop Doderer die bekend werd door deze rol heeft het borstbeeld onthuld.

Net zoals vele handelssteden heeft Oudewater een waag, maar deze is bijzonder omdat hij niet alleen materiaal, kazen of andere artikelen weegt maar ook heksen.  De heksenwaag bezoeken we gelukkig niet, want het zal je toch gebeuren dat je te licht bevonden wordt.
Na de rondleiding wacht ons een heerlijke lunch in restaurant Lumière.

Met volle buiken stappen we weer de kou in, op weg naar het touwmuseum “De Baanschuur”. We worden verwelkomd door twee gezellige dames die ons een rondleiding in het museum geven. In het museum wordt een film getoond, waarin men uitgelegd hoe touw gemaakt wordt van hennep.
Boeren die in het veengebied woonden,  verbouwden vezelhennep. Nadat het vezelhennep gekapt was, werd deze in de sloot gelegd om te rooten (rotten). Na een aantal dagen werd het hennep uit de sloot gehaald en werden de zachte vezels naar de lijnbaandraaiers gebracht. Om de eerste draad van het touw te kunnen spinnen bonden de lijndraaiers een bundel gele hennepvezels om hun buik. Zo komen de Oudewaternaren dus aan hun naam Geelbuiken.

Na de Oudewaters moord was er een toenemende vraag naar touw door de scheepvaart en met name door de VOC. Ruim 25 kilometer touw ging er aan boord van een VOC schip. Touw werd niet alleen gebruikt om de zeilen te hijsen, maar er werden van touw ook allemanseindjes gemaakt. De allemanseindjes werden op de VOC schepen aan de reling vastgeknoopt en in zee gegooid. Wanneer de bemanning bij de potdeksel gepoept had, werd het allemanseindje naar binnen gehaald om hun billen te vegen waarna het eindje weer teruggegooid werd in zee
Je moet er toch niet aan denken dat je met een 300 koppige bemanning allemaal dit eindje moet gebruiken. Geef mij maar een 4 laags stukje Edet toiletpapier, helemaal voor mezelf.

De raddraaiers onder ons lukt het zelfs nog om zelf een touwtje te draaien. Na de rondleiding in het museum is er tot aan het diner nog even tijd om het stadje te bezoeken. Omdat het weer niet meewerkt, verdwijnt bijna  iedereen direct nadat ze vrijgelaten worden,  in een restaurantje voor een kop koffie/thee of een alcoholische versnapering. En waar komt iedereen elkaar weer tegen?  Ja hoor in Restaurant Hex naast de Heksenwaag.

Om 17.00 uur worden we weer verwacht in Lumière voor het diner.
Met een heerlijke maaltijd en veel gezelligheid sluiten we onze droge meeting af.  Wel onder de voorwaarde dat tijdens de natte meeting de dag muzikaal omlijst wordt door Joep, Jaap en de backing vocals Annie en Carla.

Complimenten voor de organisatie die deze dag tot een groot succes hebben gemaakt. En iedereen nogmaals bedankt voor de gezellige dag.

We kijken uit naar de natte meeting!

Jaap en Adri van der Werff